Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Στο ράφι με τα κουφέτα


Δεν είμαι καλά... Με χάνετε!! Ρωτάς τι έγινε;; Γάμος έγινε...
Όλοι μου οι γνωστοί και οι φίλοι αρραβωνιάζονται ή παντρεύονται (με πολιτικό γάμο βέβαια λόγω κρισης βλέπεις).
Δυο καλές φίλες είχα αποκτήσει και εγώ όσο σπούδαζα και τώρα που τελείωσαν τις σπουδές και επέστρεψε η κάθε μία στην πόλη της αποφάσισαν να αρραβωνιαστούν, αφού είχαν και οι δυο μακροχρόνια σχέση.. Με πήραν τηλ και μου το ανακοίνωσαν, η μία τα Χριστούγεννα και η άλλη τη δεύτερη μέρα του Πάσχα.
Εκτός αυτού σαν μεγάλη κουτσομπολάρα που είμαι όταν με πιάνει η βαρεμάρα μου και δεν ξέρω τι να κάνω, κάθομαι ώρες ατελειώτες μπροστά στο face-tsimpouk και κοιτάζω τις φωτογραφίες των “φίλων”.. Μία ενδιαφέρουσα μέρα λοιπόν ήταν και η προχθεσινή. Δεν είχε καμμία καλή ταινία στην τηλεόραση και αφού έκοβα τρελλή φλέβα και αφού βαριόμουν να δω για τρισεκατομμυριοστή φορά τα επεισόδια των Απαράδεκτων στο youtube έψησα μία μπολάρα ποπ-κορν με γεύση καυτερή πιπεριά (ξέρετε αυτή που βάζεις σε σακουλακι στο φούρνο μικροκυμάτων και γίνεται σε 2') και άρχισα να βλέπω τις φώτογραφίες των παλαιών μου συμμαθητών από δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο..
Μπαίνω στο προφίλ της τότε Ντίβας του σχολείου, είχα χρόνια να τη δω και με έτρωγε η περιέργεια..Άραγε να πάχυνε; Να ασχημυνε καθόλου; Βρε λες να έπαθε καμμία μετεφηβική ακμη και να μπάζεψε εντελώς; σκεφτόμουν με καλοσύνη πάνω από όλα . Τρώω λοιπόν μία τεράστια μπουκιά ποπ κορν και την ώρα που κοίταζα τις φωτογραφίες της άρχιζα να βγάζω καπνούς από τα αυτιά... Όοοοχι, δεν ήταν από τη ζήλεια μου με κάψανε τα ποπ κορν με γεύση καυτερη πιπεριά που έτρωγα.. Πάω, πίνω νερό και επανέρχομαι δριμυτερη για το κατίνιασμα.
Μπαινω αρχικά στις φωτογραφίες προφίλ όλες μια χαρά, δυστυχώς είναι ακόμα όπως τη θυμόμουν.. Κοιτάω παρακάτω έγραφε, άλμπουμ από διακοπές στη Μύκονο,άλμπουμ από διακοπές στη Σκιάθο,άλμπουμ από διακοπές στη Σαντορινη, δεν θέλω να μπω, να τη δω με μαγιό και να συγχυστώ σκέφτηκα και πρόχωρησα.
Τι το 'θελα όμως; Τι λέτε οτι είδαν τα ματακια μου;; Αλμπουμ αρραβώνων, 67 φωτογραφίες τις έκανα φύλο και φτερό όλες. Κούκλα αυτή θεογκόμενος και αυτός.
Τρέχω στο youtube βάζω το τραγούδι και με πιάνουν τα κλάματα που είμαι μόνος χαράματα και συνεχίζω το ψάξιμο (αχ,αθάνατε Γονίδη)..
Μπαίνω στο προφίλ άλλης κοπέλας της Κατερινούλας, αυτή είχε γκαστρωθεί από τότε που πηγαιναμε σχολείο, παντρεύτηκε με το Λάμπη έχουν αποκτήσει και δεύτερο παιδάκι,τέλεια λέω και πάω σε άλλον.
Ο Ορέστης ο κούκλος του σχολείου, κοιτάω προσωπική κατάσταση “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ” έλεγε με μεγάλα γράμματα και πολύ καλά κάνεις προσθέτω εγώ..Άμα είχε παντρευτεί και αυτός θα αυτοκτονούσα..
Μπαίνω στο προφίλ της Αννούλας έγραφε τόπος καταγωγής Βοστόνη, κανένα μεταπτυχιακό θα κάνει σκέφτηκα ήταν καλή μαθήτρια και θα συνέχισε τις σπουδές της..Κι όμως δεν ήταν για μεταπτυχιακό εκεί, βρισκοταν με τον ΣΥΖΥΓΟ της εκει γιατί αυτός δουλεύει εκεί...
Λίγο αργότερα θυμήθηκα τη γιαγιάκα μου πριν αρκετά χρόνια, είχε φέρει κουφέτα από έναν γάμο και μου είχε πει χαρακτηριστικά “ Βάλε αυτά τα κουφέτα κάτω από το μαξιλάρι σου και σε τρεις βραδιές θα δεις αυτόν που θα παντρευτείς".. Την ακούω εγώ τα παίρνω, τα τυλίγω προσεχτικά σε μία χαρτοπετσέτα και τα τοποθετώ με περρισή προσοχή και γεμάτη δέος κάτω από το μαξιλάρι μου. Περνάει η πρώτη βραδιά, δεν είδα τιποτα. Ε,του πούστη λέω τρεις μέρες είπε η γιαγιά τη δεύτερη βραδιά θα δω. Περνάει η δεύτερη βραδιά τζίφος δεν είδα κανέναν. Ερχεται η τρίτη βραδιά και εκει που κοιμόμουν ήσυχα και ωραία...ξύπνησα με μία λιγούρα τρελλή.. Πάνε και οι άντρες πάνε και οι γαμπροί τους έκανα μία χαψιά..Εμ,έτσι εξηγείται που δεν είδα γαμπρούς ρε γιαγιά, τα κουφέτα ήταν με σοκολάτα στο εσωτερικό, δεν ήταν τα κλασσικά με το αμυγδαλάκι..
Και για μία στιγμή φοβήθηκα πως θα μείνω στο ράφι!!

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Η άλλη πλευρά της ζωής


Χάθηκα για λίγες μέρες, είπα να ξεκουνηθώ από τον καναπέ και να κάνω κάποια ταξιδάκια αναψυχής.
Μάζεψα λοιπόν τις οικονομίες μου και πήγα ένα ταξιδάκι προς την Αράχωβα. Κόσμος πολύς,φασαρία,ακριβά αυτοκίνητα,υπέροχη κουζίνα..
Δρόμοι ασφυκτικά γεμάτοι, σπίτια υπερπολιτελέστατα, άνθρωποι χαμογελαστοί,χαρούμενοι..

Ζευγαράκια ερωτευμένα να κρατιούνται χέρι-χέρι, παιδιά χαρούμενα να φωνάζουν και να τσιρίζουν ανάμεσα στη γεμάτη από στολίδια και λαμπιόνια Αράχωβα..
Πολλά φαγητά που χόρταινες χωρίς να φας, απλά με μία ματιά, αγαπώ τα τυριά και δεν θα μπορούσα να μη δοκιμάσω το παραδοσιακό γευστικότατο τους τυρί τη φορμαέλα, που από όνομα δε λέει και πολλά αλλά από γεύση όμως σε κερδίζει..
κρεατικά ποικιλοτρόπος φτιαγμένα, περίεργες σαλάτες και ορεκτικά..

Σε γενικές γραμμές περάσαμε πολύ καλά, αν εξαιρέσουμε την κλοπή των γυαλιών του Άγγελου..Τώρα κανονικά δε θα έπρεπε να ζεί αυτός που του τα έκλεψε με τόση κατάρα που του έριξε.. “Που να τυφλωθεί το μαλακισμένο που μου ψίρισε τα γυαλιά,αλλά που θα μου πάει θα το βρώ δε θα το βρώ;Πόσοι θα φοράνε στην Αράχωβα κόκκινα γυαλιά carrera” Εγώ νομίζω πως και στην Ελλάδα ολόκληρη να ψάξει δε θα βρει κανέναν να φοράει ΚΟΚΚΙΝΑ τεράστια γυαλιά. Τελικά δεν τα βρήκε ποτε..

Αρκετά μεγάλη εντύπωση μου έκανε μία “ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ” ο Θεός να την κάνει, η οποία αποτελείτο από πέντε άτομα: τη μαμά, το μπαμπά, τα δύο παιδια και...... τη φιλιππινέζα, ας μην παραλείψω να βάλω ως μέλος της οικογένειας και το όχι και τόσο χαριτωμένο σκυλάκι ράτσας Παπιγιόν, που λες και μόλις είχε βγει και αυτό όπως και η αφεντικίνα του από το κομμωτήριο!! Η Κυρία και ο Κύριος έτρωγαν και σαλιάριζαν μόνοι τους αδιαφορόντας για τον οποιοδήποτε άλλο βρισκόταν δίπλα τους, ενώ το υπηρετικό προσωπικό τάιζε τα παιδιά μιλώντας τους σε άπταιστα ελληνικά: “Τέλει άλλου φάει;” Τι μελαγχολία που έβγαζαν τα μεγάλα και αγνά ματάκια τους!!

Λίγο μετά από αυτή την εικόνα που με προβλημάτισε πολύ, μου ήρθε στο μυαλό μία άλλη ανάρτηση που είχα δημοσιεύσει κ έλεγα “βρε Θεέ χάθηκε να με είχε γεννήσει η Βαρδινογιάνναινα;” Τελικά το συμπέρασμα του ταξιδιού ήταν πως και η δική μου η μαμα είναι μία χαρά, είναι μάλλον η καλύτερη του κόσμου, που με τάιζε στο στόμα η ίδια και όχι κάποια κυρία εκ τις Φιλιππίνες.....!